Bij elke nieuwe tentoonstelling in de stedelijke Bibliotheek van Lier, ben ik telkens verwonderd, omdat ik telkens andere beeldende expressievormen ontdek.
Het is verassend hoe elk individu een verschillende kijk op de wereld verbeeldt, of hoe hij of zij vorm geeft aan de innerlijke ervaring en bewogenheid.
Dit is vandaag zeker het geval met deze uitgelezen selectie uit het oeuvre van Anne-Marie Volders. Zij vertolkt een heel eigen en persoonlijke thematiek en ze hanteert daarenboven een uiterst aparte manier van presentatie. Ze confronteert ons met twee aspecten van haar oeuvre. Enerzijds een reeks beelden en reliëfs en anderzijds een serie geschilderde werken. De reliëfs zijn geïnspireerd op foto’s uit de actuele media, beelden die haar hebben aangegrepen en dus haar visie vertolken op de dwingende en niet rooskleurige buitenwereld van vandaag. De schilderijen zijn daartegenover intimistische expressies van de innerlijke wereld van de kunstenares.
In de reliëfs verschijnen o.a. een treurende vrouw, met op de achtergrond kinderen als slachtoffers, die op de straat liggen, figuren bij een lijkwade. Lijden, dood en smart zijn alom aanwezig. Het feit dat ze deze afbeeldingen in blokken giethars heeft gegoten, geeft hen een aspect van schrijnen, van relikwieën van de herinnering. Een angstvolle figuur wil als het ware uitbreken, maar zit voor altijd opgesloten. De manier waarop deze beelden zich opvolgen op de wand, roepen de herinnering aan oude kruiswegen op, maar ze blijken prangend actueel, want ze verbeelden een wereld waar alle respect voor mens en leven is verdwenen.
De geschilderde werken verkennen éénzelfde thematiek: een liggende figuur, een naakte vrouw. Je kan niet doorgronden of ze slaapt of overleden is. Deze op de rug liggende figuur herinnert mij aan de oude Egyptische sarcofagen, en vooral aan de prachtige grafbeelden van de Bourgondische hertogen, de gisants. Maar het zijn verinnerlijkte beelden van de kunstenares zelf. De getaande kleuren creëren een poëtische sfeer van bezinning, introspectie en rust. Evenals de reliëfs zijn deze werken op papier ook in acrylaat gegoten, maar ze verschijnen gans anders. Het licht, dat van alle kanten door de transparante materie speelt, geeft ze niet alleen een lichtheid, maar schenkt ze een mysterieus karakter. Ze hebben iets van glasramen of achterglasschilderingen, maar door het intieme formaat lijken het wel kostbare kleinoden.
Het is duidelijk dat in het oeuvre van Anne-Marie Volders mens en leven centraal staan. Ze schept ongemeen gevoelige beelden, verbeeldingen van haar innerlijke belevingswereld, die een zekere troosteloosheid vertolken, als precieuze, sacrale iconen van een niet te achterhalen werkelijkheid.
Flor Bex
“Frozen Images”, Open & Art, Lier 2007